-
1 prize
[praɪz] 1. n(in competition, sports) nagroda f; ( at lottery) wygrana f2. adj( first-class) pierwszorzędny, przedni; example klasyczny; ( inf) idiot wyjątkowy3. vt* * *I 1. noun1) (a reward for good work etc: He was awarded a lot of prizes at school.) nagroda2) (something won in a competition etc: I've won first prize!; ( also adjective) a prize (= having won, or worthy of, a prize) bull.) nagroda, nagrodzony2. verb(to value highly: He prized my friendship above everything else.) (wysoko) sobie cenićII see prise -
2 cherish
['tʃɛrɪʃ]vtperson, freedom miłować ( literary); right, privilege wysoko (sobie) cenić, przywiązywać wielką wagę do +gen; hope żywić; memory zachowywać (zachować perf) w pamięci* * *[' eriʃ]1) (to protect and love (a person): She cherishes that child.) hołubić2) (to keep (a hope, idea etc) in the mind: She cherishes the hope that he will return.) żywić (nadzieję)
См. также в других словарях:
wysoko — 1. Coś, ktoś stoi wysoko, wyżej od kogoś, od czegoś (niż ktoś, niż coś) «coś ma wielką wartość, ktoś znaczy więcej niż ktoś inny»: Gdzie konieczności obiektywne stawiają literaturze przeszkody, tam jest ona potrzebna i autorytet jej stoi wysoko w … Słownik frazeologiczny
cenić sobie — {{/stl 13}}{{stl 7}} uważać coś za ważne, wartościowe dla siebie; doceniać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cenić sobie ciszę i spokój. Wysoko cenić sobie zaufanie kogoś. Cenię sobie samotne wyprawy na ryby. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cenić — ndk VIa, cenićnię, cenićnisz, ceń, cenićnił, cenićniony 1. «przyznawać komuś, czemuś znaczenie, wartość, walory; szanować, poważać» Cenić czyjś talent. Cenił przyjaciół za lojalność. Cenić w dzieciach samodzielność. Cenić coś nisko, wysoko.… … Słownik języka polskiego
stawiać się wysoko — {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć o sobie wysokie mniemanie, wywyższać się, bardzo się cenić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mimo braku zdolności stawiała się wysoko. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi … Słownik języka polskiego
